De bevruchting

Nog niet zo heel lang geleden werd kinderen nog verteld dat een baby door de ooievaar werd gebracht of dat de kleintjes in een kool groeiden. Tegenwoordig weet echter vrijwel iedereen dat er een bevruchting plaats moet vinden van de vrouwelijke eicel, door een mannelijke zaadcel, om tot nageslacht te kunnen leiden.

Bevruchting

Er is sprake van een bevruchting op het moment dat een zaadcel de rijpe eicel binnen weet te dringen. Dit is geen gemakkelijke klus voor de zaadcel want naast de enorme concurrentie, van miljoenen andere zaadcellen, moet er ook nog eens een gevaarlijke tocht worden gemaakt door de schede, de baarmoeder en de eileiders. Op het moment dat een zaadcel het lichaam van een vrouw binnenkomt dan belandt hij in een vijandige omgeving. De schede van een vrouw maakt namelijk bepaalde zuren aan om indringers aan te kunnen pakken.

Alleen de meest gezonde zaadcellen zullen dan ook de tocht weten te voltooien en bij de eicel terechtkomen. Indien dit op het juiste moment gebeurt dan is de eicel rijpe en kan er een bevruchting plaatsvinden. Er is overigens doorgaans maar één zaadcel; in staat om de eicel binnen te dringen en dus voor een bevruchting te zorgen. Wanneer er bijvoorbeeld twee zaadcellen hierin slagen dan kan er een eeneiige tweeling worden geboren. In het geval dat er twee zaadcellen eveneens twee eicellen bevruchten dan kan er een twee-eiige tweeling ter wereld komen.

Zwangerschap

Na de bevruchting van een eicel kunnen de cellen zich steeds verder gaan delen totdat er uiteindelijk een klein mensje is ontstaan dat na ongeveer negen maanden ter wereld zal komen. Helaas zullen niet alle bevruchtingen leiden tot een zwangerschap of een voldragen baby. Op weg vanuit de eileider naar de baarmoeder kan er namelijk al behoorlijk wat mis gaan met de deling van de cellen. Maar ook tijdens de innesteling in de baarmoederwand of de verdere zwangerschap kan het klompje cellen niet levensvatbaar blijken te zijn en afsterven.

In een groot aantal gevallen zal een vrouw niet eens merken dat er zich een dergelijk drama in haar lichaam af heeft gespeeld. Ze zal dan immers gaan menstrueren en van de kleine vrucht niet hebben gemerkt. Pas als een ongeboren vrucht later in de zwangerschap wordt afgestoten door het moederlichaam zal zij dit merken, er is dan sprake van een spontane abortus, of van een miskraam.

Zwangerschapstest

Doordat er na de innesteling van de bevruchte eicel het hormoon hCG aan wordt gemaakt kun je enige tijd na je verwachte menstruatie een zwangerschapstest doen. Deze test toont namelijk de aanwezigheid van dit zwangerschapshormoon aan in de urine van een vrouw. Het hCG hormoon is bij mannen en bij niet zwangere vrouwen niet aan te tonen. Heel de zwangerschap zal dit hormoon in het bloed van de aanstaande moeder aanwezig blijven en voorkomen dat de ongeboren vrucht door het moederlichaam als indringer wordt gezien en af wordt gestoten.