Hoewel veel mensen er wel eens wat over gehoord of gelezen hebben, weet lang nog niet iedereen wat urineweginfecties zijn. Wanneer je een vrouw bent, dan is je kans op het ontwikkelen van een urineweginfectie echter hoog te noemen; bepaalde deskundigen schatten je levenslange risico om er een dergelijke infectie op te lopen op maximaal 1 op de 2, hierbij moet je je bedenken dat hier ook talloze vrouwen bij zijn betrokken die last hebben van terugkerende infecties, soms zelfs voor jaren aan een stuk. Hieronder vertellen we je meer over de manier waarop je om dient te gaan met urineweginfecties, of dit nu je eerste of je vijfde infectie is die je doormaakt, en op welke wijze je de kans op een dergelijke infectie een stuk kleiner kunt maken.
Wat veroorzaakt urineweginfecties bij vrouwen?
Urineweginfecties zijn een voorname reden waarom vrouwen vaak het advies wordt gegeven om hun billen,na een toiletbezoek, van voren naar achteren af te vegen. Dat heeft ermee te maken dat de urinebuis (urethra): de buis die de urine van de blaas naar de buiten voert vanuit het lichaam, dicht bij de anus ligt. Bacteriën uit de dikke darm, zoals E. coli, bevinden zich dus in de ideale positie om vanuit de anus in de urinebuis te belanden. Vanaf daar kunnen ze gemakkelijk verder reizen in de richting van de urineblaas, en wanneer de infectie niet wordt behandeld, zullen zelfs de nieren geïnfecteerd kunnen raken. Vrouwen zijn mogelijk extra gevoelig voor urineweginfecties omdat ze een minder lange urinebuis hebben, waardoor bacteriën eerder toegang kunnen krijgen tot de blaas. Het hebben van seksuele betrekkingen kan tevens er tevens voor zorgen dat er bacteriën in de urinewegen terechtkomen.
Symptomen van urineweginfecties
Je moet altijd alert zijn op de aanwezigheid van de volgende symptomen om een urineweginfectie te kunnen herkennen:
- Een branderig gevoel op momenten dat je plast,
- Een voortdurende, of intense, drang hebben om te gaan plassen, zelfs al komt er maar weinig urine naar buiten wanneer je gaat
- Pijn of een drukkend gevoel in je rug of in je onderbuik,
- Troebele, donkere, bloedige of vreemd ruikende urine,
- Je moe voelen of zelfs zwak zijn,
- Koorts of koude rillingen hebben (een teken dat de infectie mogelijk je nieren heeft weten te bereiken)
Onderzoeken en behandelingen voor urineweginfecties
Indien je het vermoeden hebt, dat je lijdt aan een urineweginfectie, dan dien je je huisarts te bezoeken. Je zult dan worden gevraagd om een urinemonster mee te nemen, dat vervolgens zal worden onderzocht op de aanwezigheid van bacteriën die een urineweginfectie kunnen veroorzaken. De behandeling kan bestaan uit antibiotica die de ongewenste ziektekiemen die je lichaam binnengedrongen zijn te kunnen doden. In dat geval dien je er echter wel altijd voor te zorgen dat je de voorgeschreven kuur volledig afmaakt, zelfs wanneer je je beter begint te voelen. En drink veel extra water om zo de bacteriën gemakkelijker uit je systeem te kunnen spoelen. Verder kan de arts je een middel voorschrijven om de pijn wat mee te verlichten, maar voor dat doel kun je in bepaalde gevallen ook een warmtekussen gebruiken.
Onderzoek naar de effectiviteit van cranberrysap voor het voorkomen of behandelen van urineweginfecties heeft gemengde resultaten opgeleverd. De rode bes bevat weliswaar een tannine die voorkomt dat E. coli-bacteriën (de meest voorkomende oorzaak van urineweginfecties) aan de wanden van de blaas blijven plakken, waar ze een infectie kunnen veroorzaken. In een review die gepubliceerd werd in het jaar 2012 en 24 onderzoeken omvatte die uitgevoerd zijn naar de effectiviteit van cranberrysap(extract) op urineweginfecties bleek echter dat deze de incidentie van dergelijke infecties niet significant wist te verminderden.
Chronische urineweginfecties
Circa 1 op de 5 vrouwen zal te maken krijgen met een tweede urineweginfectie, terwijl sommige andere dames onophoudelijk door deze infectie worden geplaagd. In de meeste gevallen is de boosdoener een ander bacterietype of -soort. Maar bepaalden bacteriesoorten kunnen de cellen van het lichaam binnendringen en een soort afweer gaan vormen, zowel tegen antibiotica als tegen het afweersysteem van het lichaam waarin ze verblijven. Een groep van dit soort bacteriën kan uit de cellen komen en vervolgens opnieuw het lichaam aan gaan vallen, met als gevolg dat uiteindelijk een kolonie van antibioticaresistente bacteriën wordt gevormd die klaar zijn steeds weer opnieuw de aanval in te zetten en voor klachten te zorgen.
Bepaalde dames zijn bovendien genetisch extra kwetsbaar voor urineweginfecties, terwijl anderen afwijkingen in de bouw van hun urinewegen hebben waardoor ze meer vatbaar worden voor infecties. Vrouwen die lijden aan diabetes lopen bijvoorbeeld mogelijk eveneens een hoger risico, omdat hun gecompromitteerde immuunsysteem ze minder goed in staat stelt om infecties, zoals die aan de urinewegen, de baas te worden. Andere aandoeningen die het risico op urineweginfecties verhogen zijn zwangerschap, multiple sclerose en alles wat de urinewegen beïnvloedt, zoals aanwezige nierstenen, een doorgemaakte beroerte en letsel aan de wervelkolom.
Chronische urineweginfecties behandelen
Zodra je met 3 of meer urineweginfecties in een jaar te kampen hebt, dan doe je er verstandig aan om je arts een speciaal behandelplan voor je op te stellen. Sommige behandelingsopties zijn in dit geval:
- Een lage dosis van een antibioticum gebruiken voor een langere periode om het terugkeren van de infecties te helpen voorkomen,
- Een enkele dosis van een antibioticum nemen na het hebben van seksiele betrekkingen, wat immers een veelvoorkomende trigger voor dit soort infecties is,
- Het nemen van antibiotica voor de duur van 1 of 2 dagen iedere keer dat de symptomen zich manifesteren,
- Met behulp van een urine testkit thuis gaan werken op momenten dat de symptomen zich weer aandienen. Deze tests, die zonder doktersrecept te verkrijgen zijn, kunnen je namelijk helpen om vast te stellen of je je arts dient te verwittigen. Wanneer je antibiotica gebruikt, dan kun je een test uitvoeren om te zien of deze middelen de infectie daadwerkelijk hebben genezen (ondanks dat je dan nog steeds je kuur af dient te maken). In alle gevallen moet je contact opnemen met je huisarts wanneer de test positief is, of indien je symptomen aan blijven houden, ondanks een negatief testresultaat.
Hoe een herinfectie van de urinewegen te voorkomen?
Je kunt voorkomen dat je nog een urineweginfectie krijgt met behulp van volgende tips:
- Maak je urineblaas geregeld leeg, zodra je de aandrang voelt om te plassen; dan hoef je je echter niet te haasten en zorg je ervoor dat je je blaas helemaal hebt geleegd.
- Veeg je billen altijd van voren naar achteren af.
- Drink veel water.
- Neem bij voorkeur een douche, in plaats van een bad.
- Gebruik geen sprays voor vrouwenhygiëne, geparfumeerde vaginale douches en geparfumeerde badproducten, deze zullen de irritatie namelijk alleen maar erger maken.
- Reinig je schaamstreek voordat je seks gaat hebben.
- Plas na het hebben van geslachtsgemeenschap om bacteriën weg te spoelen die mogelijk in je urinebuis terecht zijn gekomen.
- Als u een pessarium, condooms met glijmiddel of zaaddodende gel voor de anticonceptie gebruikt, dan kun je overwegen om over te schakelen naar een andere methode. Pessariums kunnen namelijk de groei van bacteriën bevorderen, terwijl condooms met glijmiddel en zaaddodende middelen irritatie kunnen veroorzaken. Al deze voorbehoedsmiddelen kunnen het ontstaan van symptomen van urineweginfecties meer waarschijnlijk maken.
- Houd je schaamstreek goed droog door katoenen ondergoed en loszittende kleding te dragen. Vermijd dus het dragen van strakke jeans en nylon ondergoed. Deze kledingstukken kunnen immers vocht vasthouden en de zo de ideale omgeving vormen voor bacteriën om te groeien en zich te vermenigvuldigen.
