Een pilon tibiale fractuur is een scheenbeenbreuk die aan het einde van het scheenbeen ontstaat en waarbij eveneens het enkelgewricht betrokken is. Zoals het geval is met dit soort scheenbeenbreuken, ontstaan deze letsels altijd dichtbij het gewricht en dienen ze te worden behandeld met daarbij het kraakbeenoppervlak van het enkelgewricht in gedachten gehouden.
Pilon tibiale fracturen ontstaan net boven het enkelgewricht waarbij het gevoelige kraakbeenoppervlak van de enkel eveneens betrokken zal zijn.
De andere belangrijke factor die bij dit soort letsels in overweging genomen dient te worden, is het zachte weefsel dat rondom de enkel is gelegen. Zelfs met de juiste behandeling kunnen er niet alleen op de korte, maar ook op de lange, termijn complicaties met betrekking tot de werking van het enkelgewricht waar worden genomen. Iemand die last heeft van een tibiale plafondbreuk loopt bijvoorbeeld grote kans op het ontwikkelen van arthritis in de enkel .
Het zachte weefsels rondom de enkel
Vanwege het feit dat er niet veel spieren en huid rondom het enkelgewricht aanwezig zijn, kunnen ernstige breuken van het scheenbeen behoorlijk problematisch zijn. Op het moment dat de zachte weefsels te gezwollen en te beschadigd zijn, dan zal een operatieve ingreep wellicht niet tot de mogelijkheden behoren. In dit soort gevallen kan de definitieve operatie uit worden gesteld totdat de zwelling af is genomen en de conditie van het zachte weefsel is verbeterd.
In de tijd dat het zachte weefsel aan het helen is, zullen het gebroken bot- en enkelgewricht geïmmobiliseerd dienen te zijn. Dit kan worden gedaan met behulp van gips, een spalk of een uitwendige fixator. Een externe fixator is een apparaat dat door middel van een chirurgische ingreep wordt geplaatst rondom de zachte weefsels die gezwollen en beschadigd zijn. De externe fixator beschermt het bot, zowel boven als onder de breuk, en vermijdt daarbij het zachte weefsel dat nog moet gaan genezen. Het voordeel van het gebruik van een externe fixator is dat deze de botten op een onbeweeglijke manier toch op hun plaats houdt en bovendien je behandeld chirurg in staat zal stellen om de genezing van de weke delen nauwkeurig te volgen.
Behandeling van scheenbeenbreuken
Zodra de zachte weefsels zover hersteld zijn dat er een definitieve behandeling mogelijk wordt, dan zijn er een aantal uiteenlopende behandelmogelijkheden voor handen als je een scheenbeenbreuk op hebt gelopen.
- Ingipsen: Ingipsing is een behandelmethode die wordt toegepast bij mensen die te maken hebben met een minimale verplaatsing van de breukdelen. Het gebruik van gips zal de voorkeur hebben bij iemand die een fors letsel op heeft gelopen aan het zachte weefsel waardoor een operatieve ingreep (tijdelijk) niet mogelijk is.
- Externe fixatie: Externe fixators worden gebruikt voor de fixatie in breuken die een behoorlijk grote schade aan het zachte weefsel hebben veroorzaakt. Dit kunnen open breuken zijn, of breuken waarbij een zwelling is ontstaan, waardoor een chirurg geen incisies in het weefsel kan maken. Externe fixators kunnen tijdelijk in worden gezet tot dat de conditie van de weke delen weer is verbeterd, of als definitieve behandeling van een breuk van het scheenbeen.
- Beperkte interne fixatie: Een beperkte interne fixatie is een populaire behandeloptie geworden voor mensen die baat kunnen hebben bij een operatieve ingreep, maar die tevens last hebben van de weke delen in de periode voordat deze ingreep uitgevoerd dient te worden. In dat soort situaties worden kleine incisies gemaakt om de breukdelen weg te halen. Vervolgens zal deze behandeling uit worden gebreid door gebruik te maken van ingipsing of de plaatsding van een externe fixator. Dit soort behandeling kan zo dan ook de kloof overbruggen tussen de diverse (meer of minder invasieve) behandelmogelijkheden.
- Interne fixatie: Interne fixatie van scheenbeenbreuken kan tot een uitstekend herstel van de beschadigde botdelen leiden. Helaas zal, zelfs wanneer de botdelen goed op elkaar passen, artritis in de enkel het gevolg zijn van dit soort fracturen. Deze zogenaamde ‘posttraumatische artritis’ is te wijten aan de schade aan kraakbeen die is ontstaan ten tijde van de verwonding.
- Enkelfusie: Een enkelfusie is speciaal bedoeld voor de meest ernstige breuken waarbij niet veel hoop is op het herstellen van een deugdelijk werkende enkel. Het voordeel van het vastzetten van de enkel is dat er zo een stabiel loopoppervlak kan worden geboden waarbij er bovendien zo min mogelijk pijnklachten aanwezig zullen zijn.
