Een ontsteking van de achillespees is een veel voorkomend probleem dat zich voor kan doen aan de achillespees. Helaas verwarren nog altijd veel mensen, en zelfs artsen, de termen achillestendinitis (achillespeesontsteking) met achillestendinose Achillestendinose is echter een chronisch probleem dat zich kenmerkt door de aanwezigheid van microscopisch kleine scheurtjes in de achillespees. Terwijl bij een achillespeesontsteking sprake zal zijn als deze pees acuut (plotseling) ontstoken is geraakt. Het is dan ook van cruciaal belang dat er een goed onderscheid gemaakt wordt tussen deze twee aandoeningen, alleen dan kan immers een juiste behandeling gegarandeerd worden.
Ontsteking versus degeneratie van de achillespees
Bij een ontsteking van de achillespees is de ontsteking vaak het gevolg van een acute verandering (bijvoorbeeld het gevolg van een plotselinge verwonding of blessure). Dit probleem zal zich kenmerken door de aanwezigheid van een zwelling, roodheid van de huid, warmte en pijn op de aangedane plaats. Een veel voorkomend symptoom dat waar wordt genomen bij een achillespeesontsteking wordt in de medische wereld aangeduid met de term crepitus. Crepitus is een gevoel alsof de aangedane pees is vermorzelend en dat is bovendien voelbaar wanneer je je hand op de bewegende pees legt. De ontsteking en de zwelling van de achillespees zal dan een schurend gevoel opleveren dat met je hand gevoel kan worden. Op het ogenblik dat er onderzoek met behulp van een microscoop uit wordt gevoerd, dan hebben ontstekingsaandoeningen bovendien specifieke cellen die het lichaam naar een specifiek lichaamsdeel stuurt om de ontsteking onder controle moet helpen krijgen en om de aangedane pees weer te laten genezen.
Achillestendinose is een andere aandoening die niet wordt gekenmerkt door een ontsteking. Integendeel, mensen die lijden aan deze aandoening hebben enkel last van een verdikking van de pees. In de meeste gevallen zal er geen sprake zijn van roodheid of warmte van de zachte weefsels die de pees omringen, ondanks dat het gebied wel pijnlijk kan zijn bij aanraking. Achillestendinose is bovenal een chronisch probleem, wat dus wil zeggen dat de aandoening zich geleidelijk zal ontwikkelen en lang aan zal blijven houden. Op het ogenblik dat er onder een microscoop naar ontstekingscellen wordt gezocht, dan zullen ze niet aanwezig blijken te zijn, ondanks dat de chronische schade en microscopische scheurtjes van de pees wel waar kunnen worden genomen.
De symptomen van achillestendinose zijn vaak de beste manier om de diagnose van deze aandoening te kunnen stellen. Vaak zal er ook een röntgenfoto van het enkelgewricht worden gemaakt, ondanks dat het mogelijk is om kleine afzettingen of sporen van bot rondom de achillespees gezien kunnen worden. Dit zijn tekenen van een chronische ontsteking. Daarnaast kan er een MRI-scan uit worden gevoerd die de microscopisch kleine scheurtjes of de degeneratie van het peesweefsel aan kan tonen, net zoals de verdikking van het beschadigde gedeelte van de pees.
Het is echter altijd van groot belang om een duidelijk onderscheid te maken tussen tendinitis en tendinose die betrekking heeft op de achillespees, omdat de behandelingen voor deze aandoening anders uit zullen vallen. De behandeling van een achillespeesontsteking (tendinosis) zal er niet op gericht zijn om met behulp van simpele behandelmethoden de ontsteking af te laten nemen (zoals door de aangedane pees met ijs te koelen en door ontstekingsremmende geneesmiddelen te gebruiken). Deze aanpak zal immers maar erg weinig doen om de symptomen van deze aandoening te helpen verminderen. Op een vergelijkbare manier zal de behandeling van tendinose, op het moment dat het probleem een ontsteking betreft, waarschijnlijk even weinig effect hebben.
Behandelen van een achillestendinose
Ondanks dat de behandeling van een achillespeesontsteking (tendinitis( en achillestendinose met elkaar te vergelijken zijn, zijn ze niet exact aan elkaar gelijk. Het is dan ook van cruciaal belang op te merken dat, vanwege het feit dat achillestendinose niet gepaard gaat met een ontsteking, de behandelingen die gericht zijn op het in de hand houden van ontstekingen, wellicht niet zal helpen. Om die reden, terwijl de ontstekingsremmende geneesmiddelen en het aanbrengen van ijskompressen wel kunnen worden gebruikt om ongemaksklachten mee te behandelen die in verband kunnen worden gebracht met achillestendinose, zullen ze in dit soort situaties geen ontsteking weten aan te pakken. De meer effectieve behandelingen voor achillestendinose zijn in de regel:
- het plaatsen van inlegzolen in de schoenen,
- het doen van therapeutische- en strekoefeningen.
Om de praktijk is aangetoond dat oefeningen die gericht zijn op de excentrische samentrekking van de achillespees (hierbij is de weerstand groter dan de kracht die door de pees wordt uitgeoefend) de meest effectieve manier zijn om de genezing van het aangedane gedeelte van de pees te stimuleren. Excentrische samentrekkingen kunnen uit worden gevoerd door het geheel van spieren en pezen samen te trekken, terwijl ook een verlengingskracht wordt verbeterd. Dit kan bijvoorbeeld worden gedaan door bepaalde teenoefeningen waarbij de tenen langzaam naar beneden worden gebogen. Dit is een effectieve, excentrieke oefening voor de achillespees.
In bepaalde zeldzame gevallen kan een chirurg een chirurgische ingreep aan de beschadigde achillespees uitvoeren en zo de schade herstellen. In dergelijke situaties wordt het beschadigde gedeelte van de achillespees vaak door middel van een operatie weggenomen. Zodra de aangedane pees is verwijderd, kan de omliggende pees, die dus rondom het beschadigde deel ligt, worden hersteld. Er bestaat echter een zekere controverse over de mate van effectiviteit van deze behandeling bij het genezingsproces van achillestendinose. Bepaalde chirurgen zijn bijvoorbeeld van mening dat de effectiviteit van deze behandeling eerder een gevolg is van het revalidatietraject die na de operatieve ingreep wordt gevolgd.
