Vanwege het feit dat er een heleboel soorten hartaandoeningen zijn, die ieder verschillende delen en functies van het cardiovasculaire systeem beïnvloeden, is er een breed scala aan testen en onderzoeken nodig om een zo nauwkeurig mogelijke diagnose te kunnen stellen. Bepaalde testen en onderzoeken worden gebruikt om afwijkingen in het hart of de bloedvaten mee vast te stellen. Andere zullen aan het licht brengen hoe goed het hart en de bloedvaten presteren met betrekking tot je leeftijd, gezondheid en persoonlijke eigenschappen.
Algemene gezondheid van het hart
Deze onderzoeken en testen worden vaak ingezet om een algemene screening te kunnen doen ten aanzien van hartaandoeningen. Ze worden dan ook meestal gebruikt om een uitgangspunt te bepalen bij mensen die nog niet bekend zijn met een hartaandoening. Na verloop van tijd, in sommige gevallen pas na of zelfs jaren, kunnen dergelijke onderzoeken en testen worden herhaald om te zien of er sprake is van een verandering (zowel een verslechtering als een verbetering) ten opzichte van de metingen die in het begin zijn uitgevoerd.
Een aantal van de routineonderzoeken zijn onder andere:
- Elektrocardiogram (ECG): een test die de elektrische activiteit van je hart meet, maar ook het ritme en de kracht van je hartslag wordt op deze manier vastgelegd.
- Echocardiogram: een vorm van echografie waar geluidsgolven bij worden gebruikt om beelden te maken van de hartkamers, de hartkleppen, de wanden van het hart en de bloedvaten in en rondom de hartspier.
- Inspanningstest: soms ook inspannings-ECG genoemd, laat een arts zien hoe goed je hart reageert op lichamelijke activiteit omdat je bij deze test in een gematigd tempo op een loopband loopt of op een hometrainer fietst.
Coronaire hartziekte
Deze onderzoeken en testen worden doorgaans aangevraagd op momenten dat artsen vermoeden dat er sprake is van een coronaire hartziekte. Ze zullen in de regel uit worden gevoerd naast een ECG en inspanningstest om alle mogelijke oorzaken van de klachten te kunnen onderzoeken.
Bepaalde patronen die zichtbaar zijn op een ECG worden bijvoorbeeld als typisch beschouwd voor een voorstadium van een hartinfarct (hartaanval). Inspanningstesten kunnen even goed ingezet worden voor het opsporen van tekenen van angina pectoris die mogelijk een coronaire hartziekte voorspellen. In combinatie met andere diagnostische onderzoeken en testen kunnen deze technologieën helpen bij de ondersteuning van een diagnose en zelfs bij de bepaling van het verloop van de behandeling.
Je kunt hierbij onder andere denken aan:
- Thallium- en cardiolyten onderzoeken: deze worden uitgevoerd met behulp van een radioactieve indicator die in het bloed wordt gespoten om de bloedstroom door het hart en de bloedsomloop in beeld te kunnen brengen.
- MUGA-scans: deze maken eveneens gebruik van een radioactieve indicator om beelden van je hart te maken terwijl het bij iedere hartslag het bloed verder pompt.
- Calciumscans: hierbij wordt gebruik gemaakt van een speciale röntgentechniek, een zogenaamde computertomografie (CT)-scan, om na te gaan of er sprake is van vorming van kalk in de plaque die zich aan wanden van de bloedvaten heeft gehecht.
- Cardiale MRI, ook wel aangeduid als magnetische resonantiebeeldvorming, maakt gebruik van magnetische golven om vanuit een groot aantal hoeken beeldmateriaal van je hart te verzamelen.
- Hartkatheterisatie en angiografie: betekent dat er een dunne, flexibele buis (een katheter) in wordt gebracht in een slagader van het been of de arm. Vervolgens wordt deze katheter doorgevoerd tot aan de slagaders in het hart. Tijdens het uitvoeren van een angiografie wordt kleurstof ingespoten via de katheter om röntgenbeelden van de omringende bloedvaten te kunnen maken.
- Transesofageale echocardiogram: een methode om extra duidelijke beelden van de structuur van het hart te verzamelen door middel van een flexibele echografie vanuit de slokdarm, er wordt hiervoor een speciale voedingssonde ingebracht.
Hartritmestoornissen
De onderzoeken en testen die over het algemeen gebruikt worden voor het opsporen en het diagnosticeren van hartritmestoornissen (ook wel aritmie genoemd). De onderzoeken en testen kunnen eveneens gebruikt worden om de oorzaak van syncope (flauwvallen) te kunnen bepalen.
Je kunt hierbij denken aan onderzoeken als:
- Holterbewaking: deze methode staat ook bekend als event monitoring en wordt uitgevoerd met behulp van een klein, draagbaar ECG-apparaat dat 24 tot 48 uur door de patiënt bij zich gedragen dient te worden en waar de hartslag mee gecontroleerd zal worden.
- Elektrofysiologisch onderzoek: is een minimaal invasieve ingreep waarbij een katheter in een slagader in wordt gebracht om het elektrische systeem van het hart te kunnen evalueren. Dit onderzoek maakt gebruik van twee grote magneten die aan beide zijden van de patiënt worden geplaatst.
- Tilt-table-ondrzoek: een onderzoek waarbij je plat op een tafel wordt gelegd en waarbij een controle uit wordt gevoerd, terwijl de onderzoekstafel langzaam wordt gekanteld tot een hoek van 60 graden om zo de oorzaak van flauwvallen te kunnen achterhalen. Tijdens dit onderzoek zou je aan kunnen worden gesloten op een ECG, maar kan ook je bloeddruk en bloedzuurstofgehalte in je bloed voortdurend in de gaten worden gehouden.
